O książce: 1924 / Za życia autora krępowało mnie słowo: „Nie czytaj rękopisu!” Książka zrobiła na mnie teraz jeszcze większe wrażenie. W końcu „bosa dziewczyna z wiśniowego sadu” (Natasza) ze znamieniem na oku to ja. Tylko życie okazało się milsze od fantazji autora – obóz cygański nas nie rozdzielił. Żyliśmy obok siebie przez około pół wieku (a dokładniej 47 lat) – szczęśliwi i trudni. Kim jest Elga? Oczywiście Achmatowa; dokładniej stała się prototypem tej demonicznej bohaterki. Michaił Aleksandrowicz najwyraźniej związał z nią liryczną historię lat przedrewolucyjnych, która prawie zakończyła się tragedią. Przez wiele, wiele lat w naszym domu trzymał sztylet (nóż myśliwski). Nie znałem jego historii. W 1973 roku zmarł Michaił Aleksandrowicz. A kiedy po raz pierwszy zdjąłem ze stołu nóż-sztylet - pociemniało, strasznie, poczułem się nieswojo. Nie mogłam już zasnąć. Mój mąż chciał, żeby powieść dotarła do czytelnika. Czekał dokładnie 50 lat (powieść została napisana w 1928 r.). Aleksandra Zenkiewicz